SELLA SHIBBIN


Witam, Sel... znaczy się, Sella Shibbin z tej strony, miło mi. Urodziłam się pierwszego stycznia, co spotkało się z różnymi złośliwymi komentarzami.
Jestem dosyć wysoka, a skoro jestem wysoka, nie ma możliwości, bym była specjalnie przy kości. Mam oczy koloru złotego i czarne włosy, które albo związuję w kucyk, albo zostawiam rozpuszczone. Heh, mój wygląd nie wyróżnia się szczególnie.
Aktualnie liczę sobie czternaście... no, prawie czternaście lat. Najczęściej odziana jestem w czarne rurki i szeroką, długą, granatową bluzę, której rękawy zawsze podwijam. Do spodni przypinam dwie kabury; jedna na lewy bok, zaś druga na tył, gdzie trzymam pokedex i pokeballe. Moja ciemna, lekko już przetarta torba na ramię, mieści w sobie rysownik, notatnik, książkę i inne, bardziej lub mniej potrzebne mi rzeczy. Noszę ciemnoniebieskie kozaki, nawet podczas upałów.
Jaka jestem? Phoen uważa, że denerwująca... Ale on sam jest wkurzający. Ja po prostu jestem... uparta, to źle brzmi... O! Wytrwała! Jestem wytrwała w swych postanowieniach i dążeniu do obranego celu. Jestem tolerancyjna, ale zła nie akceptuję. Każda osoba ze stabilnym kręgosłupem moralnym powinna tłamsić zło w zarodku. Jestem odważna, śmiała, nie owijam bawełnę, walę prosto z mostu. Prawda przecież nie jest niczym złym. Nie boje się także ryzyka, czy zakładania się o coś. Potrafię w razie czego podjąć szybką decyzje, lecz często nieprzemyślaną i... powiedźmy, nie złą, tylko mijającą się z tą prawidłową... A co tam, chcesz wiedzieć, jaka jestem? W takim razie musisz mnie poznać i pobyć chwilę w moim towarzystwie.
Jestem jedynaczką i... jakoś to mi nie przeszkadza. Rodzice od zawsze byli nadopiekuńczy, wiecznie dmuchali na zimne, byłam ich oczkiem w głowie... co zawsze mnie wkurzało. Bali się o mnie, nie puszczali mnie samej na dalekie wycieczki, miałam sygnalizować każde wyjście i przyjście, a do domu miałam wracać nie później, niż o dwudziestej. Na szczęście, albo i nie, często nie było ich w domu. Pracowali w mieście, a my pochodziliśmy z wioski na przedmieściach, dlatego rodzice często nocowali w hotelach, czy u znajomych. Gdy ich nie było miałam więcej luzu. Nie musiałam stosować się do tych wszystkich zasad, mogłam spać na świeżym powietrzu, wybrać się na wycieczkę do lasu... czego zwyczajnie robić nie mogłam. W wieku dziesięciu lat, gdy miało się spełnić największe marzenie wszystkich dzieci i moich rówieśników, moich też... oni postanowili, że nigdzie się nie wybiorę, że jestem za młoda... Gówno prawda! Tyle osób w mym wieku wyruszało w podróż, więc dlaczego nie ja!? Dlaczego... Nigdy im tego nie wybaczyłam i cokolwiek by robili ja i tak chowałam do nich urazę. Zabili mnie tą decyzją. Heh, żeby tego jeszcze było mało, to oni zapisali mnie do szkółki, gdzie brałam dodatkowe lekcje, by być lepiej przygotowana do przyszłego życia jako trener pokemonów... Ale kanał! Tam trafiali najwięksi idioci, którzy po prostu nie poradziliby sobie sami... no i ja. Ja pośród tych bez mózgów. Dodatkowe trzy lata szkoły, a moi przyjaciele? Oni wszyscy spełniali marzenia... No, ale stał się cud. Po tych trzech latach udało mi się, w końcu się zgodzili, bym wyruszyła w przygodę. Niestety, postawili pewien warunek, a mianowicie...

POKEMONY :

Gatunek: Totodile
Imię: Chess
Płeć:

Typ:
Zdolność: Potok - kiedy jest ciężko ranny, jego wodne ataki są znacznie silniejsze.
Pierwsze pojawienie: R4: Pierwszy Problem.
Złapany: Starter.
Ewoluował: ---
Wymieniony: ---

WSTĄŻKI :

---

ODZNAKI :

---